Stary Sącz. Cisza jest piękna

Liturgiczne wspomnienie św. Kingi związane jest z datą jej narodzin dla nieba. Choć miało to miejsce ponad 700 lat temu, to do dzisiaj zarówno tutejsi wierni, jak i przyjezdni pielgrzymi gromadzą się, by przez ręce Kingi dziękować, a także wypraszać u Boga potrzebne łaski. – Jestem starosądeczanką z urodzenia, a obecnie mieszkam na Śląsku. Tutaj jest mój dom rodzinny, więc spędzam wakacje zawsze ze św. Kingą, co roku, od najmłodszych lat. I tutaj to jest dla mnie świątynia, w której powiedziałabym, że się czuje te wieki, tutaj czuje się to „wymodlenie” w tych murach. Nie wyobrażam sobie, żeby nie być w Starym Sączu, żeby nie być w tych dniach przy św. Kindze – opowiada pani Danuta.

Dziękujemy Bogu za dar świętości, która rozwinęła się i osiągnęła pełnię w życiu i świadectwie Kingi – mówił z kolei w kazaniu abp Nowacki. – Prowadziła umartwiony tryb życia, złączona z krzyżem Chrystusa i Jego męką. Była tylko człowiekiem. Przeżywała to samo, co my. Niosła te same ciężary, te same bóle, te same cierpienia, te same różne niespełnione marzenia. Mimo to dzieliła się Chrystusem. Świadczyła o wierze i niosła Boga innym. Bo była mocna. Bo była mocna wiarą – dodał.

diecezjatarnowska.pl