Razem dla lepszego Internetu w Dwójce

Internet stanowi nieodłączną część naszej codzienności. W ostatnich latach korzystanie z Internetu stało się elementem codziennego funkcjonowania niemal każdego człowieka. W sieci zrobimy zakupy, posłuchamy muzyki, obejrzymy film, zapłacimy rachunki, napiszemy list czy odbędziemy rozmowę z rodziną lub przyjaciółmi. Internet  jest nieocenionym źródłem wiedzy, wymiany doświadczeń, miejscem wirtualnych spotkań z innymi ludźmi. Pełni funkcję poznawczą, społeczną, rozrywkową. To, w jakim celu i w jaki sposób będzie wykorzystywany, zależy tylko od jego użytkowników. Działania w sieci mogą mieć charakter pozytywny lub negatywny. Państwa na całym świecie podejmują szereg inicjatyw mających na celu poprawę bezpieczeństwa w Internecie. 9 lutego 2021 r. przypada Dzień Bezpiecznego Internetu. Dzień Bezpiecznego Internetu (DBI) obchodzony jest z inicjatywy Komisji Europejskiej od 2004 roku. DBI ma na celu przede wszystkim inicjowanie i propagowanie działań na rzecz bezpiecznego dostępu dzieci i młodzieży do zasobów internetowych, zaznajomienie rodziców, nauczycieli i wychowawców z problematyką bezpieczeństwa online oraz promocję pozytywnego wykorzystywania Internetu. Tegoroczna edycja organizowana była pod hasłem „Razem dla lepszego Internetu!”.

Nasza szkoła zaangażowała się w działania mające na celu poprawę bezpieczeństwa korzystania z Internetu. Z okazji Dnia Bezpiecznego Internetu została przygotowana wystawa prac plastycznych wykonanych przez uczniów klas 1 – 3 pod kierunkiem nauczycieli. W tym dniu, podczas lekcji wychowawczych, nauczyciele wraz z dziećmi omawiali zasady bezpiecznego korzystania z Internetu. Dzieci dowiedziały się, jak wykorzystywać Internet i jego możliwości, jak korzystać z aplikacji mobilnych oraz co robić w sytuacji zagrożenia w sieci. Poznały zasady dobrego zachowania w Internecie. Poszczególne klasy pod opieką wychowawców, z zachowaniem zasad reżimu sanitarnego, obejrzały wystawę prac plastycznych. Dzieci oglądały plakaty, na których przedstawione były różne sposoby bezpiecznego korzystania z sieci Internet. Na wielu pracach zamieszczone były hasła, które odnosiły się do pozytywnych i negatywnych skutków korzystania z Internetu, cyberprzemocy, hejtu, wirusów komputerowych, spamu, groomingu i stalkingu. Autorzy najładniejszych prac otrzymali od dyrekcji szkoły i organizatorów dyplomy oraz nagrody książkowe.

Uczniowie klas 4 – 8 na godzinie wychowawczej zapoznali się z prezentacją pt. „Bezpieczeństwo w sieci, prywatność online”. Dotyczyła ona zagadnień związanych z korzystaniem z serwisów społecznościowych, umieszczaniem prywatnych zdjęć, komentarzy, prywatnej korespondencji, danych osobowych, metod bezpiecznego korzystania z Internetu, stosowania trybu prywatnego w przeglądarkach, ustawiania silnych haseł, zabezpieczania komputera programem antywirusowym, bezpiecznego połączenia, depresji w czasie nauki zdalnej i sposobów radzenia sobie z depresją. Dla uczniów klas 4 – 8 został zorganizowany również konkurs pt. „Bezpieczeństwo w sieci, prywatność online”. Konkurs został podzielony na cztery kategorie: opowiadanie, praca plastyczna, prezentacja multimedialna i gra multimedialna. W pierwszej zadaniem uczestników było napisanie pracy pisemnej – opowiadania na temat doświadczeń związanych z zamieszczaniem swojej bądź cudzej twórczości w Internecie, obraźliwymi komentarzami czy też podszywaniem się pod inne osoby. Praca mogła mieć maksymalnie 2 strony formatu zeszytu przedmiotowego A5. W drugiej kategorii zadaniem uczestników było wykonanie pracy plastycznej na temat „Bezpieczeństwo w sieci”, przedstawienie najważniejszych zasad bezpiecznego korzystania z sieci Internet. Praca mogła być wykonana dowolną techniką, formatu A4 lub formatu A3. W trzeciej kategorii zadaniem uczniów było wykonanie prezentacji multimedialnej na temat metod bezpiecznego korzystania z Internetu. Praca miała być indywidualna, wykonana w programie Power Point, Libre Office Impress i mogła mieć maksymalnie 16 slajdów. W czwartej kategorii zadaniem uczestników było wykonanie gry na temat bezpieczeństwa w sieci Internet. Praca wykonana w programie Scratch miała być indywidualna i mogła mieć kilka poziomów (max 3). Na wykonanie swoich prac uczniowie otrzymali czas od 5 do 17 lutego. Rozstrzygnięcie konkursu i rozdanie nagród nastąpiło 22 lutego. Wyróżnieni uczniowie zostali zaproszeni do szkoły po odbiór nagród. Ze względu na panującą pandemię uczniowie musieli mieć ze sobą maseczki, dezynfekować ręce i zachować bezpieczny odstęp. Prace przygotowane na nasz szkolny konkurs były starannie opracowane, pomysłowo wykonane i zgodne z tematem. Jury szczególną uwagę zwróciło na dwie prace pisemne. Były to opowiadania na temat historii związanych z korzystaniem z serwisów społecznościowych.

Opowiadanie Gabrysi :

 Tajna misja Łucji

Pewnego dnia Łucja Lorens pojechała na noc do kuzynek Aliny i Mileny. Późnym wieczorem bawiły się w 10 wyzwań:

 – Wyzwanie dziesiąte do… Łucji! – powiedziała Alina.

– No … Oky. – zgodziła się wywołana.

– To wejdź na Facebooka i zaproś pierwszą lepszą osobę. – zaproponowała Milena, a jej siostra przytaknęła.

– Nie! Nie zrobię tego! – zawołała Łucja.

 – Czemu? – spytały zdziwione.

Dziewczyna trochę zmieszana, odrzekła: – Bo, bo nie mam ochoty.

– Ach. No dobra. – odpowiedziała Alina.

To była ich ostatnia zabawa. Potem rozłożyły koce i poduszki na podłodze w salonie, obejrzały jakiś film w telewizji i poszły spać. Ale Łucja nie mogła zasnąć. Minęła dziesiąta, jedenasta w nocy, a dziewczyna dalej nie zasypiała. Poszła do kuchni napić się czegoś i wróciła. Przechodząc obok bliźniaczek, spojrzała na nie: „Dlaczego ja nie mogę tak szybko zasnąć” – wyszeptała. Położyła się niedaleko nich i w końcu zasnęła, lecz miała dziwny sen: Była w jakimś parku, którego nie kojarzyła. Rozejrzała się i zobaczyła swoje ulubione miejsce z dzieciństwa: domek na drzewie. Pobiegła do niego i wspięła się na nie. W środku było tak, jak zapamiętała: stare stołki, stolik, dwa niewielkie okna i nawet huśtawka, lecz spostrzegła coś nowego, przypominającego zabawkowy telefon, ułożony na środku biurka, jakby na nią czekał. Wzięła go i nacisnęła jedyny przycisk, jaki na nim był. Nagle poczuła mrowienie na całym ciele i znalazła się w innym świecie, złożonym z … pikseli. Widziała tam wszystkich hakerów, hejterów i innych ludzi, którzy robią wszystko, by uprzykrzyć życie ludzi. Nie wiadomo skąd pojawił się na jej ręce smartwatch, który zawibrował i pojawiła się nad nim dziwna postać. Mówiła o pewnej misji, której Łucja miała sprostać.

 – Witaj, Agentko Lorens. Widzisz tych wszystkich ludzi? Pracują dla największego hakera i hejtera na świecie, Thornusa. Twoim zadaniem jest odnaleźć go i pokonać. To twoja tajna misja.

– Ale ja…- zaczęła.

 – Dasz sobie radę. Oni nic ci nie zrobią, bo są w transie, który każe im zrobić to, czego nie chcą. W tym plecaku – przed dziewczyną pojawia się mały plecak – jest wszystko, czego potrzebujesz. On nie jest taki mały, to tylko pozory. W nim znajduje się mapa, doprowadzi Cię do Thornusa i jego kryjówki. Dziewczyna wyciągnęła ją i powędrowała we wskazany punkt. Weszła do izby i stanęła w progu, niedowierzając. Były tam najlepsze, a zarazem najdroższe komputery świata. ,,I muszą służyć do takich rzeczy” – pomyślała. Nagle zauważyła dziwne stworzenie, które siedziało przy stole. Wiedziała, że to jego szuka i sięgnęła do plecaka. Wyciągnęła z niego nietypową broń, był to kursor myszki komputerowej. Użyła go jak miecza, przecinając wszystkie kable od sprzętów, tym samym niszcząc złoczyńcę. Uradowana końcem misji, powróciła do punktu wyjścia. Gdy wróciła, była w domku na drzewie, gdzie czekały na nią jej kuzynki. Schodząc, słyszała muzykę i odgłosy imprezy. Na ziemi odwróciła się i zobaczyła wielki transparent z napisem: DZIĘKUJEMY ZA URATOWANIE! Na przyjęciu była obecna cała rodzina Łucji i wszyscy, których widziała na początku misji. Nie rozumiała do końca, co takiego dla nich zrobiła, więc spytała:

 – O co z tym wszystkim chodzi? Co ja zrobiłam? Na to Alina odpowiedziała: – Uratowałaś nas od hejterstwa i uczyniłaś świat lepszym, jesteś bohaterką. Łucja się uśmiechnęła, ciesząc się w duchu ze swoich ,,bohaterskich”, jak to ujęła jej kuzynka, czynów. Nagle poczuła, że ktoś ją szturcha. Przebudziła się.

– Witaj ,,Śpiąca Królewno”. – powiedziała Milena, zwracając się do obudzonej dziewczyny.

– Dość długo spałaś. Już wpół do dziewiątej. ”A więc to tylko sen, – pomyślała – ale to nic. Dokończyłam swoją TAJNĄ MISJĘ AGENTKI LORENS”

Opowiadanie Julii

GWIAZDA INTERNETU

Hej, jestem Tymon i opowiem Wam pewną historię, która miała miejsce w moim życiu. Poznałem kiedyś pewnego chłopaka z mojej szkoły, który chciał się ze mną spotkać. Poczułem się bardzo miło, ponieważ byłem nowy w szkole i nie miałem wielu znajomych. Nazywał się Daniel i był trochę starszy. Obiecał, że pomoże mi znaleźć wielu nowych przyjaciół. Tak też się stało. Poznałem grupkę bardzo fajnych kumpli, z którymi dzieliłem się zainteresowaniami. Wspólnie wybieraliśmy się na rowery czy graliśmy w gry komputerowe. Po jakimś czasie staliśmy się najlepszymi przyjaciółmi i mieliśmy cudowną paczkę. Po paru miesiącach jeden z kolegów z podwórka, wysłał mi link do pewnej strony internetowej. Z ciekawości ją otworzyłem i znalazłem na niej… moje zdjęcia? Był to link do profilu internetowego Daniela. Czułem się dość zmieszany, dlatego na następny dzień udałem się do niego. On niezbyt chciał się do tego przyznać, lecz w końcu wszystko się przypadkowo wydało. Przyjaciele często robili mi różne dziwne i zabawne zdjęcia, lecz nie widziałem w tym nic podejrzanego, w końcu się przyjaźniliśmy. Jak się okazało, Daniel i jego kumple, udostępniali innym moje kompromitujące fotografie. Gdy pytałem ich o to, tylko podśmiechiwali się, twierdząc, że nie widzą w tym nic złego. Mówili, że „nie mam dystansu do ich żartów”. Niby, profil Daniela był prywatny i publiczny wyłącznie dla jego znajomych, lecz czułem się niezręcznie z faktem, że obcy ludzie oglądają moje prywatne zdjęcia. Bolały mnie także komentarze, które zostawiali, ponoć „żartobliwie”, typu: – Ha ha nie wytrzymam, zaraz padnę ze śmiechu. – Moi kumple muszą to zobaczyć! Gościu wygląda śmiesznie! Coraz więcej zdjęć trafiało do Internetu i cieszyły się coraz większą popularnością, a Daniel ustawił swoje konto na publiczne z powodu przypływu obserwujących go osób. Od tamtej pory każdy w szkole śmiał się na mój widok, a niektórzy mieli moje idiotyczne zdjęcia na tapetach swoich telefonów. Przyjaciele do tej pory nie widzieli w tym nic złego i nazywali mnie „gwiazdą Internetu”. Codziennie chodziły za mną śmiechy innych uczniów. W końcu postanowiłem to zakończyć. Musiałem postawić moim znajomym ultimatum. Albo usuną zdjęcia, albo nasza przyjaźń się skończy. Ostatecznie usunęli wszystkie kompromitujące fotografie i przeprosili mnie za to, lecz dalej dziwnie się czuję, przemierzając szkolny korytarz. Może powinienem nie pozwalać się fotografować? Na szczęście mój kolega odnalazł to zdjęcie i mi je pokazał. Gdyby nie on, do tej pory byłoby tego o wiele więcej i znacznie ciężej byłoby się z tego wygrzebać.

Po przeczytaniu tych opowiadań nasuwa się wniosek, że zakładając profile w portalach społecznościowych, należy dbać o to, żeby były one prywatne, a nie publiczne i dostępne dla każdego. Podstawą korzystania z serwisów społecznościowych, takich jak choćby Facebook, jest skonfigurowanie ustawień prywatności tak, żeby dostęp do informacji miały tylko osoby, które znamy i z którymi chcemy się tymi informacjami dzielić.

Mimo że Dzień Bezpiecznego Internetu obchodzimy w miesiącu lutym, to problematyka obchodów jest aktualna przez cały rok. Mamy nadzieję, że informacje tutaj przekazane przyczynią się w istotny sposób do bardziej rozważnego i odpowiedzialnego codziennego korzystania z sieci Internet.

Organizatorzy konkursów: Teresa Tokarczyk, Małgorzata Koszyk, Beata Damasiewicz, Jolanta Bochniarz, Agnieszka Obrzud

Link do filmu na youtube: https://youtu.be/9k7VR820yGE