„Nagonka” na schronisko w Starym Sączu. Walka o stołek czy dobro psiaków?

Wczoraj w sieci pojawiła się „petycja o zmianę kierownika starosądeckiego schroniska”. „To zwykła nagonka, która uderza w zwierzęta. To bezpodstawne zarzuty, za którymi stoi jedna wolontariuszka i jej grupa znajomych” -komentuje Tadeusz Pasiut, kierownik schroniska.  Kolejna już kontrola w schronisku nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Skąd po 5 latach wzorowego funkcjonowania schroniska pojawiły się takie zarzuty?

Wszystko zaczęło się od wymownego wpisu na oficjalnym profilu Schroniska dla zwierząt w Starym Sączu na Facebooku. Jedna z wolontariuszek zarzuca zaniedbania w postaci braku dezynfekcji a także braku wizyt przed i po adopcyjnych.

„Screen” /Facebook

-Z takich wizyt przed i po adopcyjnych zrezygnowaliśmy, bo każda „kontrola” potencjalnie odstrasza ludzi. Nam zależy aby psiaki znalazły dom. Sprawdziłem statystyki w innych schroniskach. Procent zwrotów tych psów w schroniskach, które takie wizyty mają jest praktycznie taki sam jak u nas. Co taka kontrola miałaby sprawdzać?Wiadomo, że nie da się podczas takiej wizyty sprawdzić charakteru psa. Inaczej zachowuje się on w schronisku a inaczej wśród domowników, dzieci czy  innych zwierząt –komentuje Tadeusz Pasiut, kierownik schroniska – my dajemy ludziom zielone światło. Zawsze mówimy, że mogą wziąć psa i jeśli się nie zaadaptuje to może do nas wrócić. Zdajemy sobie sprawę, że adopcja to trudny temat, ale wszystkim nam zależy na dobru tych zwierząt. Wpisy pani Moniki to kłamstwa. Proszę sobie wyobrazić, gdybyśmy nie wykonali chociażby dezynfekcji -co zarzuca nam wolontariuszka -to większość zwierząt by padła. Wirusy są w każdym schronisku, ale każdy pies gdy tylko „kichnie” zawożony jest do weterynarza. Średnia umieralność w naszym schronisku na przestrzeni lat to 2-5%.  W innych schroniskach w Polsce to od 15-35 %.Procent adopcji w Starym Sączu wynosi powyżej 90%, w Polsce 30-50 %. 

W ciągu ostatnich kilku miesięcy schronisko zostało skontrolowane przez Najwyższą Izbę Kontroli.  –Była to najdłuższa, bo 3 -miesięczna kontrola, która obejmowała także wszystkie instytucje powiązane ze schroniskiem -mówi kierownik.

Kontrola nie wykazała żadnych nieprawidłowości, ba (!) nie było nawet żadnych zaleceń pokontrolnych. Nie tak dawno, bo 22 czerwca schronisko skontrolował Powiatowy Inspektorat Weterynarii, który także nie wykrył żadnych nieprawidłowości. Nie wydano żadnych zaleceń pokontrolnych.

-Pisząc tak agresywne posty uderza się przede wszystkich w schronisko -komentuje Tadeusz Pasiut –ja nie jestem przywiązany do stołka, kierownika zawsze można zmienić. Wolontariusze ciągle są w schronisku i nie ma mowy o buncie na pokładzie. Te agresywne posty wypisuje pani Monika i jej grupa znajomych. Pani Monika kreuje się na ofiarę i chce rządzić w schronisku. Nie zdaje sobie sprawy, że to wszystko uderza tylko w zwierzęta. Wszystkie wpisy to kłamstwa. 

Pani Monika, wolontariuszka z Nowego Sącza spotkała się z nami w schronisku. Opowiedziała o swoich wpisach na Facebooku i czemu miały służyć. Jednak później nie chciała oficjalnie „komentować” tej całej sytuacji. Szkoda, bo stanowisko dwóch osób jest dla nas cenne. Znamy je zatem z Facebooka.

Gdy spotkaliśmy się na drugi dzień z kierownikiem schroniska, wszystko odbywało się jak zwykle. Wolontariusze na pokładzie a my sprawdziliśmy w jakich warunkach żyją psiaki.  Zwierzęta mają piękne, czyste klatki. W schronisku znajdują się dodatkowe, ogrzewane pomieszczenia dla szczeniaków. Miejsce zadbane a psiaki hałaśliwe, bo w bramie pojawiły się wolontariuszki ze smyczami. Nic nie wskazuje na „umieralnie”. Tylko na bramie pojawiła się karteczka z „zakazem wstępu”. Jak się okazało ze schroniska „uciekły” 2 psiaki, które zostały wypuszczone na wybieg. W tym czasie, na terenie schroniska przebywała właśnie jedna z wolontariuszek, która tak wiele zarzuca działalności schroniska.

-Ta karteczka to pokłosie wczorajszych wydarzeń –komentuje decyzję kierownik schroniska –wczoraj ze schroniska uciekły 2 psy. Wypuszczone zostały z klatek. Ja jako kierownik odpowiadam za zwierzęta a także wolontariuszy. Prowadzę książkę wolontariuszy. Każdy z nich, który przyjeżdża w danym dniu do schroniska wpisuje się do niej. Wiem z kim i gdzie są psiaki. Pani Monika, która zarzuca nam bardzo wiele, niestety sama nie wywiązuje się ze swoich obowiązków. Ostatni jej wpis w książce był w lutym. Nie wiem kiedy z i kim przychodzi na teren schroniska. Nie może tak być. Nigdy nie robiłem sprzeciwu. Ludzie brali psiaki na spacery i piesze wycieczki w góry. Uważam, że pies powinien przebywać jak najmniej w klatce. To dobrze robi dla jego psychiki i kolejnej adopcji. Zakaz który się pojawił, jest pokłosiem ostatniej sytuacji. Bardzo szanuję wolontariuszy i ich pracę. Zawsze tak było i to nigdy się nie zmieni, ale nie mogę pozwolić, że ktoś przebywa na terenie schroniska, bez mojej wiedzy. Dodatkowo jest zalecenie, aby psiaki wyprowadzać pojedynczo. Pani Monika się do tego nie stosuje.

Psy, które uciekły ze schroniska zostały znalezione przez kierownika na ulicy Partyzantów. Miały na sobie smycze –całe szczęście, że nie zaplątały się w zarośla -komentuje sprawę kierownik -takie sytuacje są niedopuszczalne. Stąd taka decyzja o zakazie. Oczywiście, każdy z wolontariuszy ma wstęp na teren schroniska i może ustalić ze mną dowolną godzinę odwiedzin. Nie ma najmniejszego problemu. Nigdy z tego problemu nie robiłem. Wszystkich chętnych wolontariuszy serdecznie zapraszam do współpracy.

– Schronisko działa prawidłowo  –komentuje całą sprawę zastępca burmistrza Kazimierz Gizicki –Doceniamy pracę wszystkich wolontariuszy. Zawsze tak było i będzie. Jeżeli chodzi o organizację schroniska to wypracowaliśmy model zgodny z przepisami prawa i tego będziemy się trzymać. Nie potrzebujemy społecznych kierowników schroniska. Byliśmy jednym z pierwszych samorządów, które zorganizowały własne miejsce dla schroniska dla zwierząt. Od samego początku działa wzorowo. Średnia umieralność w naszym schronisku na przestrzeni lat to 2-5%.  W innych schroniskach w Polsce to od 15-35 %.Procent adopcji w Starym Sączu wynosi powyżej 90%, w Polsce 30-50 %.  Nic dodać, nic ująć.