Ostatni szkolny dzwonek. Stary Sącz pożegnał Dyrektora Zdzisława Wojnarowskiego

Bliscy, przyjaciele, uczniowie, społeczność szkoły podstawowej, przedstawiciele władz gminy i siatkarze pożegnali dziś śp. Zdzisława Wojnarowskiego. Byłego, wieloletniego dyrektora Szkoły Podstawowej im. ks. prof. Józefa Tischnera w Starym Sączu, nauczyciela i zapalonego sportowca.

Podczas uroczystej mszy koncelebrowanej w Kościele św. Elżbiety, przy trumnie wartę honorową pełnili harcerze ze starosądeckiej „Jedynki”. Zebrani na uroczystości pogrzebowej tłumy mieszkańców i najbliższych w milczeniu oddawali hołd i podziękowanie za to, że Był i tak wiele dał nam od siebie.

Posłuchaj ks. proboszcza Marka Tabora:

Zespół Regionalny „Mali Starosądeczanie” działający przy Szkole Podstawowej nr 1 w Starym Sączu wykonał „Pożegnalnego Krakowiaka”. Posłuchaj.

Hej, od gór po dolinach śpiywka sie rozlygo

Szkoła w Starym Sącu żegno Gazde swygo.

Hej, juz Go z nomi ni ma rzwnom nute gromy

Smutek nos ogarnio sami ostajomy.

Hej zasłuzył sie godnie w sercach i sumieniach

i szkołe codziennie na lepse przemienioł.

Hej spominać bedziemy płac nas nie ustanie

dej Mu Panie Boze wiecne spocywanie.

(słowa/instruktorzy szkolnego zespołu regionalnego Mali Starosądeczanie przy Szkole Podstawowej 1 w Starym Sączu)

Po zakończonej mszy żałobnej ruszył kondukt pogrzebowy. W ostatniej ziemskiej drodze śp. Zdzisławowi Wojnarowskiemu towarzyszyli harcerze, poczty sztandarowe, przedstawiciele starosądeckich szkół i szkół Tischnerowskich, przedstawiciele klas starosądeckiej „Jedynki”, dyrektorzy, samorządowcy, przyjaciele siatkarze. Przy budynku „Jedynki” kondukt zatrzymał się. Wtedy zabrzmiał ostatni szkolny dzwonek. 

–Panie Dyrektorze za szybko, za szybko musimy się pożegnać -mówiła wicedyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 w Starym Sączu Elżbieta Bodziony – Postawił nas Pan przed faktem dokonanym. Był Pan wspaniałym nauczycielem, bardzo dobrym i skutecznym dyrektorem przez prawie 20 lat, ale nade wszystko był Pan cudownym człowiekiem. Dlatego w imieniu całej społeczności starosądeckiej „Jedynki”, w imieniu nauczycieli, uczniów, pracowników oraz rodziców -DZIĘKUJEMY. Dziękujemy Panie Dyrektorze, że zawsze miał Pan czas by poświęcić go uczniom. Dziękujemy, że wspierał Pan -nas- nauczycieli. Dziękujemy, że drzwi Pana gabinetu było otwarte dla wszystkich. Dla Pana najważniejszy był drugi człowiek. Trudno w to uwierzyć, że nie wejdziemy do Pana gabinetu i nie zobaczymy twarzy pogrążonej w pracy i zastanawiającej się jak ulepszyć naszą szkołę. Jak poprawić warunki dla uczniów. Jak zrobić wszystko dla edukacji, dla rozwoju i dla kształtowania postaw młodych ludzi. W sposób fizyczny przestaje Pan być Dyrektorem, ale będzie Pan Dyrektorem w naszych sercach. I będzie Pan nadal czuwał na starosądecką Jedynką. Nie powiem żegnaj, ale powiem Do ZOBACZENIA Panie Dyrektorze, po tamtej drugiej stronie. Za wszystko z serca DZIĘKUJEMY.

–Panie Dyrektorze. Nie takie mieliśmy plany -mówił burmistrz Jacek Lelek –inaczej to miało wyglądać. Planowaliśmy rozbudowę Pana szkoły, planowaliśmy salę gimnastyczną. Bardzo się Pan angażował. Myśleliśmy o przyszłość i tylko o przyszłości. Ale to były nasze plany. Pan Bóg chciał inaczej. (…) Nie tylko chcemy Cię pożegnać ale i powiedzieć DZIĘKUJE. Przez 20 lat kierował Pan starosądecką Jedynką. Kierował Pan wychowaniem całego pokolenia Starosądeczan. Ci młodzi ludzie, którzy idą dzisiaj w świat, swoje pierwsze doświadczenia szkoły i wzorce osobowe czerpali z Pana. Dzisiaj możemy mówić, że to jest pokolenie Szkoły Wojnarowskiego. To co Pan im przekazał to poniosą w życie. Stary Sącz jest Panu niezwykle wdzięczny za zaangażowanie i otwartość. Był Pan człowiekiem niezwykle życzliwym i wiele niosącym na swoich barkach. Żeby godzić różne interesy, żeby każdego zrozumieć i nad każdym się pochylić. Pana służba wiele Pana kosztowała. Bardzo dziękujemy. (…) Dziś Pana szkoła zakończyła pierwszy semestr a Pan zakończył ziemskie pielgrzymowanie. Przypadek? Dzieci i nauczyciele pojadą na ferie. Odpoczną. Niech Pan Bóg da Tobie Wieczne Odpoczywanie.

Od Redakcji….

Szanowny Panie Dyrektorze,

Byłeś wzorem dobrego człowieka, który spokojnie przechodził przez zgiełk i pośpiech życia, jakby zawsze pamiętał o potrzebie ciszy.

Pokazałeś, jak być cichym i pokornym i jak dzielnie i pięknie można cierpieć. Swoim życiem pokazałeś ile jest wart dla człowieka, drugi człowiek, jakim jest dla niego darem jego przyjaźń, jego więź i spotkanie z nim. Pokazałeś co jest miarą człowieczeństwa.

Dziś piątek – czas przygotowania na upragnione przez dzieci ferie i nasze z Tobą ostatnie spotkanie w tak ekstremalnej scenerii. Nasze kwiaty nie zdążą zwiędnąć – zmarzną i zmokną. Znicze wypalą się i zgasną. Ale Twoje dobro pozostanie w nas na zawsze. Zapewniamy Cię o naszej wdzięcznej pamięci i modlitwie. Twoich najbliższych zapewniamy o naszym wsparciu i dobrym słowie. Nie mówimy żegnaj, lecz  d o   z o b a c z e n i a Drogi Panie, Dyrektorze !