„Prawdziwe życie jest właśnie tu”. Zbigniew Preisner w Starym Sączu. Finał Peryferiady!

Gdzie są te prawdziwe peryferia? –Peryferia to warszawka, prawdziwe życie jest właśnie tu -mówił kompozytor Zbigniew Preisner w Starym Sączu podczas finału Peryferiady czyli Beskidzkiej Kanikuły Filmowej. Spotkanie ze światowej sławy muzykiem, producentem muzycznym i kompozytorem poprowadził Filip Nowak i Wojciech Molendowicz.

Przed spotkaniem uczestnicy Peryferiady mogli wysłuchać wspaniałego koncertu muzyki filmowej i teatralnej Zbigniewa Preisnera w wykonaniu Dominika Wani. Nie obyło się bez gęsiej skórki, łezki w oku i momentu głębokiej zadumy. Gość specjalny Zbigniew Preisner zaskoczył publiczność piosenką dla Piotra S.

–Na studiach trafiłem do Piwnicy pod Baranami. Nie byłoby Ewy Demarczyk, Zygmunta Koniecznego ani innych ludzi. To Piwnica właśnie mnie wychowała, można powiedzieć, że ukształtowała, no i jestem tu, gdzie jestem – z Państwem w Starym Sączu, ale też w tym, co robię -mówił Zbigniew Preisner.

Padły też gorzkie, ale jakże prawdziwe słowa: –Warszawa, Kraków czy inne duże miasta wychowują sztuczne pokolenie młodych ludzi. Otwieram stronę w Internecie i się zastanawiam o co chodzi? Jest informacja kto się z kim rozwiódł, ktoś kogoś zdradził. Nie mówi się o prawdziwej sztuce i prawdziwych problemach które nas i was dotyczą. Różnica między mną a Państwem jest taka, że mieszkacie tutaj na stałe a ja na Jamnej, prawie na stałe. Komponuje muzykę filmową i koncertuje po całym świecie, jednak problemy mamy takie same. Gdzie są te wartości? Gdzie jest sztuka, której już coraz mniej w tym świecie?

Zbigniew Preisner jest najwybitniejszym kompozytorem muzyki filmowej, który blisko współpracował z Krzysztofem Kieślowskim przy jego największych dziełach. Związany z krakowskim środowiskiem muzycznym, w tym z Piwnicą pod Barnami i krakowskimi teatrami. W 1994 roku zdobył pierwszy raz nagrodę Césara za muzykę do „Trzech kolorów. Czerwony” (1994) Kieślowskiego, przyznawaną przez francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej oraz Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie w 1997 roku za film „Wyspa przy ulicy ptasiej” (reż. Søren Kragh-Jacobsen 1997). Tworzył muzykę do filmów Héctora Babenco, Louisa Malle czy Wong Kar-Waia i wielu innych, co złożyło się na ponad 80 filmowych ścieżek dźwiękowych. Stworzył wiele kompozycji współpracując miedzy innymi z Leszkiem Możdżerem, Teresą Salgueiro, Dominikiem Wanią i Lisą Gerrard.