Żegnaj Mistrzu! Pożegnaliśmy olimpijczyka Jana Magierę. Nosił koszulkę lidera do końca

Dzisiaj (19 lutego) w kościele pw. Miłosierdzia Bożego w Starym Sączu odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. Jana Magiery, legendy kolarstwa, olimpijczyka i najpopularniejszego kolarza szosowego lat sześćdziesiątych XX wieku. Miał 83 lata. Mszy św. przewodniczył ks proboszcz Janusz Ryba.

Na uroczystościach pogrzebowych nie zabrakło przedstawicieli samorządowych a także PKOL, Małopolskiego Związku Kolarskiego oraz klubu Cracovia.

-Prawdziwa wdzięczność i satysfakcja z tego, że Pan Bóg pozwolił nam spotkać na swojej drodze takiego człowieka jakim był Mistrz Jan Magiera –mówił burmistrz Starego Sącza Jacek Lelek –miałem niezwykły zaszczyt dołączyć do licznego grona, który na piersiach mistrza zawieszał medale. W imieniu Prezydenta Andrzej Dudy odznaczyłem pana Jana i Jego żonę medalem za długoletnie życie małżeńskie. Nie tak dawno odznaczyłem pana Janem Medalem Honorowym Starego Sącza. To są mniej znaczące medale, ale to są medale które świadczą o tym, że nie tylko na szosie, ale także w życiu prywatnym był Pan Mistrzem i nosił koszulkę lidera do samego końca.

Prezes Małopolskiego Związku Kolarskiego odczytał list prezesa Polskiego Związku Kolarskiego: „(…) W imieniu całej kolarskiej społeczności pragnę złożyć wyrazy współczucia z powodu bolesnej straty. W przypadku takich osób jakim był mistrz Jan Magiera stratę ponosi cała rodzina sportowa, kolarska. Do niej pan Jan należał bezdyskusyjnie (…) Zapamiętany zostanie jako prekursor największych sukcesów na szosie, jeden z najpopularniejszych sportowych lat 60. Żegnamy dzisiaj dwukrotnego olimpijczyka, wybitnego kolarza. (…)”

– Janek był najwybitniejszym małopolskim kolarzem XX wieku. Wielokrotnie powtarzał: na sukces składa się 20 procent talentu i 80 procent pracy. Tak działał jako zawodnik i trener w kadrze Polski i w klubie z Dębicy. Wszyscy podziwialiśmy Janka za pracowitość, prawość i szlachetność – podsumował Marek Kosicki, prezes Małopolskiego Związku Kolarskiego.

Znakomity sportowiec i wspaniały człowiek. Ponad wszystko cechowała go ciężka praca i uczynność. Ulubieniec publiczności i propagator sportu. Dzięki takim wybitnym postaciom kolarstwo w tamtych latach stało się sportem narodowym w Polsce

– zaznaczył marszałek Witold Kozłowski.

Jeden z najwszechstronniejszych kolarzy polskich końca lat sześćdziesiątych, pierwszy wielki specjalista w jeździe indywidualnej na czas urodził sie w Jelnej. Był kapitanem zwycięskich polskich drużyn z Wyścigu Pokoju (1967, 1968) i trzecim kolarzem tych wyścigów, olimpijczykiem z Tokio (1964) i Meksyku (1968). Jego kariera sportowa trwała wyjątkowo długo. W latach 1953-1971 startował w barwach Czarnych Radom, Broni Radom i Cracovii. Jeździł wspaniale na czas i świetnie potrafił kierować drużyną biało-czerwonych, która w 1968 r. po 19 latach pokonała w Wyścigu Pokoju wszystkich rywali (głównie ówczesne ZSRR i NRD).  Był to początek tzw. „polskiej ery” w Wyścigu Pokoju. Był najpopularniejszym polskim kolarzem swego czasu, trzykrotnym mistrzem Polski, trzykrotnym wicemistrzem, trzy razy odbierał brązowy medal krajowych mistrzostw. Inne sukcesy to drugie i trzecie miejsce w Tour de Pologne, pięciokrotne uczestnictwo w Wyścigu Pokoju, gdzie poza wspomnianym sukcesem w 1968 r., był członkiem drużyny, która wygrała wyścig w 1967 i zajmowała drugie miejsce w latach 1965 i 1966). Uczestniczył w mistrzostwach świata (1964, 1965 , 1966, 1967 i 1969. Od 1972 pełnił funkcję trenera asystenta w kadrze Polski (1973-1974) i Stomilu Dębica (1974-1981), gdzie był wychowawcą wielu talentów. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Był Honorowy Seniorem KS Cracovia i wielki entuzjastą sportu młodzieżowego i propagatorem sportu. Chętnie włączał się i patronował wydarzeniom sportowym w Gminie Stary Sącz.